முடியாது என் கதை !

(This is my personal story. You may read it if you wish)

சில நாட்களுக்கு முன் கழிவறையில் மயங்கி விழுந்துவிட்டேன். தலையிலும் தோள்பட்டையிலும் அடி. இடது கண்ணில் இரத்தக்கட்டு வீக்கம்.

ஏறக்குறைய 3-4 நிமிடங்களில் நினைவு திரும்பி நானே எழுந்துவிட்டேன். அன்று முழுக்க ஒருவித மயக்கத்திலேயே இருந்தேன். அடிபட்ட இடத்தில் மட்டுமே வலித்ததால் பெரிதாக எடுத்துக்கொள்ளவில்லை.

இரண்டாம் நாளில் அடிபட்ட வலி குறையவும்தான் இன்னொரு விபரீதம் புரிந்தது.

ஐந்தாண்டுகளுக்கு முன் விபத்தில்! தலையில் ஏற்பட்ட காயம் கொடுத்த அதே வலி மறுபடியும் வந்துவிட்டது.

அந்த வலி ரொம்பவும் மோசமானது, சட்டென எல்லாவற்றையும் மறக்கடிக்கும், உடல் அசைவுகளையும் பேச்சையும் மந்தமாக்கும். நேராக நடக்கவோ ஒரு பொருளை எடுக்கவோ முடியாது.

இன்னமும் அதன் சிக்கல்கள் அதிகம் இருக்கின்றன.

நேற்று விடியவிடிய அரசாங்க மருத்துவமனை அவசரப் பிரிவில் இருந்து வீடு திரும்பினேன்.

அங்குமே இதுவரை சந்திக்காத அனுபவமே ஏற்பட்டது.

இன்று காலையும் மருத்துவமனை சென்று பழைய, ஐந்தாண்டு மருத்துவ சிகிச்சை விவர குறிப்புகளை மீண்டும் எடுத்தோம்.

அந்தக் குறிப்புகளைப் பார்த்தவர் சட்டென என்னைப் பார்க்கலானார் 'நீ இன்னும் இருக்கியா..? ' என்பது போல இருந்தது.

அடுத்த சந்திப்பு இரண்டு வாரத்தில் அதற்கிடையில் என்ன வேண்டுமென்றாலும் நடக்கலாம் என்கிற எச்சரிக்கையுடன் வீட்டிற்கு அனுப்பினார்கள்.

மனதில் பல குழப்பங்களுடன் வீட்டிற்கு வந்தேன். பொம்மி ஓடி வந்து கால்களைக் கட்டிக்கொண்டு கொண்டாடினாள்.

இன்று அப்பா என்ன கொண்டு வந்திருக்கிறார் என்கிற எதிர்பார்ப்பில் என் கைகளைப் பார்த்தாள்.

அப்பா இன்று பழைய நோயுடன் தான் வந்திருக்கிறேன் என எப்படி சொல்ல முடியும்!

அவளை வாரி அணைத்துக் கொண்டேன். கண்கள் கலங்கின. பால்கனிக்கு வந்து நின்றேன். சூரியன் உச்சந்தலையில் சுட்டது. என் முடிவு ஒரு போதும் இப்படியாக முடியவே முடியாது என்று சத்தமாகச் சொன்னேன். எங்கோ பறந்த பறவையின் நிழல் எங்கள் மீது பட்டுவிட்டு போனது.

சூரியன் கொடுத்த உஷ்ணத்துடன் பொம்மிக்கு மீண்டும் ஒரு முறை முத்தமிட்டேன்.

"என் கதை ஒருபோதும் இப்படியாக முடியாது. முடியவே முடியாது..." என்று எனக்கு நானே உறுதி எடுத்து கொண்டேன்

இயற்கை காரணமின்றி ஒருவனைக் காப்பாற்றிவிடாது.

அதே போல என்னைக் காப்பாற்றுவதற்கு இயற்கைக்கு ஒரு காரணத்தை கொடுக்க வேண்டும் என்பதற்காகவே எழுதும் பேனாவை இன்னும் நெருக்கமாகப் பிடித்துக்கொள்கிறேன்.

தொடருமான்னு தெரியல, தொடர்ந்தால் எழுதுகிறேன்....

- அதிகம் எழுத முடியவில்லை. நினைவில் பிழை வருவதற்குள் எழுதியுள்ளேன்.

- அதே போல நடந்த எல்லாவற்றையும் எழுதவில்லை.

- மனம் பிரார்த்தனை மறதி -

நாங்கள் வேண்டுவதை

கொடுக்கிறாயோ இல்லையோ

இன்னும்கூட

வேண்டுவதற்காக எங்களை

விட்டுவைத்திருக்கிறாயே

அதற்காகவாவது

இரவு

தூங்கும் முன்

ஒரு முறையும்

காலை

விழித்த பின்

ஒரு முறையும்

உன்னிடம்

வேண்டிகொள்கிறோம்

தவிர

எங்களின்

மற்ற வேண்டுதல்கள் எல்லாம்

எங்களுக்கு

மறந்தே போனது

இறைவா....

- 2025-இன் நான்கில் இரண்டு -

2025-ஆம் ஆண்டின்  நான்கின் இரண்டாம் பகுதியைக்  கடந்துவிட்டோம். இந்த ஆண்டில் நமக்கு கொடுக்கப்பட்ட நாட்களில் நான்கில் இரு பகுதிகள் முடிந்தன. 

முதற்பகுதியில் நான் வாசித்தவைக் குறித்து முன்னமே எழுதியிருந்தேன்; இது அதன் இரண்டாம் பகுதி. மார்ச் மாதத்தில் இருந்து ஜூன் மாதம் வரை வாசித்த புத்தகங்களைக் குறித்த சிறு பகிர்வு. 

சமீபத்திய இணைய நிகழ்ச்சி ஒன்றில் எழுத்தாளரிடம் கேள்விகள் கேட்கப்பட்டன. இளம் வாசகர் ஒருவர் அந்த எழுத்தாளர் என்ன வாசிக்கின்றார் என கேட்டார். சற்று யோசித்த எழுத்தாளர் இப்படியாக பதில் சொன்னார்.

“நான் பல வேளைகளில் பல புத்தகங்கள் வாசிப்பேன். கழிவறையில் கூட நான் புத்தகம் வைக்கிறதுக்கு இடம் வச்சிருக்கேன்…” இந்தப் பதில் அந்த இளம் வாசகருக்கு மேலும் ஆர்வத்தைத் தூண்டியிருக்க வேண்டும். அவர் திரும்பவும் கேட்டார், “சிறப்பு ஐயா.. என்னென்ன புத்தகங்கள் வாசிக்கிறீங்க..?”

அந்த எழுத்தாளரின் பதில், “அதேன் சொன்னேன்ல… இதைதான் வாசிக்கிறென்னு இல்ல..  பல புத்தகங்களைப் பல சமயத்தில் வாசிக்கிறேன்.. ஏன்னே அப்பதான் நம்மால தொடர்ந்து இந்த எழுத்துத்துறையில் இயங்க முடியும்.. இல்லைன்னா கஷ்டமாகிடும்..”

கடைசிவரை தான் என்ன வாசிக்கிறேன் என்பதை அந்த எழுத்தாளர் சொல்லவேயில்லை. 

அவருக்கு அந்தத் தயக்கம்  வர என்ன காரணமாக இருக்க வேண்டும் என்பதை தொடர்ந்து பல நாட்களாக யோசித்தேன். இதற்கெல்லாம பல நாட்கள் யோசிப்பீங்க..? என நீங்கள் கேட்கபது எனக்கும் விளங்கியது.

வாசிப்பென்பது தனிமனித செயல்பாடு. ஒரே புத்தகத்தை இருவர் வாசித்தால் இருமாதிரியான அனுபவத்தைதான் அது அவர்களுக்கு கொடுக்கும். கூட்டு வாசிப்பிலும்கூட ஒரே புத்தகம் பலருக்கு பல வித வாசிப்பு அனுபவங்களைக் கொடுக்கின்றன. அதன் இலக்கு ஒன்றை நோக்கியதாக இருந்தாலும் அதில் செல்லும் வழிகள் வெவ்வேறானவை.

தான் வாசித்ததை இன்னொருவனும் வாசித்துவிட்டால் அவனுக்கும் நமக்குமான இடைவெளி குறைந்துவிடுமே என அச்சப்படும் எழுத்தாளர்களும் இருக்கிறார்கள் என்பதை நாம் மறுப்பதற்கில்லை. ஆனால் அதன் சதவீதம் குறைவுதான். அதைத்தவிர்த்து பலரும் தனித்தனியாகவோ குழுக்களாகவோ தாங்கள் வாசித்த புத்தகங்களை தொடர்ந்து பகிர்ந்து கொண்டுதான் இருக்கிறார்கள். நானும் அவர்களில் ஒருவன்தான். 

வாசித்த புத்தகங்களைக் குறித்து பேசுவதும் பகிர்வதும் வாசிப்பின் சுவையை இரட்டிப்பாக்குகிறது. அதோடு அதைப் பற்றி பேசும்போது அது மேலும் சுவையாகிறது.

இவ்வருடம் தொடர்ங்கி மார்ச் மாதம் வரை 17 புத்தகங்களை வாசித்திருந்தேன். அதுபற்றியப் பகிர்வை சிறு குறிப்புடன் எழுதியிருந்தான். 

இப்பதிவு ஏப்ரல் மாதம் முதல் ஜூன் மாதம் வரை வாசித்த புத்தகங்கள் பற்றியதாக இருக்கும்.

நாவல்கள். மாதம் ஒரு நாவல் என்கிற எனது திட்டமிடலில் வந்திருக்கும் மூன்று நாவல்கள்.

18. அஹில்லா – நிலவின் 28 தோற்றங்கள்

- இது சூஃபி நாவல். முஅதஸ் மத்தர் எழுதி ரமீஸ் பிலாலி தமிழாக்கம் செய்திருந்தார். அருங்காட்சியகத்தில் வேலை செய்யும் வாய் பேச முடியாத மனிதனி எதிர்கொள்ளும் சிக்கலைச் சொல்லும் நாவல். ஒருபக்கம் அங்குள்ள ஒரு பொக்கிஷயத்தை திருடவேண்டிய நிர்பந்தம் இன்னொரு பக்கம் அங்கு அவனுக்கு ஏற்படும் காதல். அந்த பொக்கிஷயம் என்ன என்பது நாவலில் இன்னொரு பகுதியாக விரிந்து செல்லும். துப்பறியும் நாவலை வாசிக்க விருப்பம் உள்ளவர்கள் இந்நாவலை வாசிக்கலாம். அவர்களுக்கு ஒரு மாறுபட்ட வாசிப்பு அனுபவத்தைக் கொடுக்கும். ஆனால் இந்நாவலின் முடிவை என்னை ஈர்க்கவில்லை.

19. சித்தார்த்தன்

- ஹெர்மன் ஹெஸ்ஸே எழுதிய திருலோக சீதாராம் தமிழாக்கம் செய்திருக்கும் நாவல். நீங்கள் ஒருமுறையேனும் இந்நாவலை வாசித்துவிடுங்கள். தாமதமாக இந்த நாவலை வாசித்துவிட்ட உணர்வை இந்நாவல் எனக்கு கொடுத்தது. வாழ்வின் அர்த்தம் எப்படி ஆளுக்கு ஆள் மாறுபடுகின்றது என்பதைத் தொடர்ந்து மனித மனம் எப்படியெல்லாம் நம்மை அலைக்கழிக்கும் என்பதை ரொம்பவும் ஆழகமாக இந்நாவலில் சொல்லப்பட்டிருக்கும்.

20. ஆலிஸின் அற்புத உலகம்

- லூயி கரோல் எழுதிய இந்நாவலை எஸ்.ராமகிருஷ்ணன் தமிழாக்கம் செய்திருக்கிறார். உலக புகழ்பெற்ற இந்நாவல் திரைப்படமாகவும் வந்திருக்கிறது. கற்பனையின் ஆழம் எதுவரை செல்லும் என நமக்கு காட்டும் நாவல்களில் இதுவும் ஒன்று.

கவிதைகள்

21. காட்டோவியம்

- ஜீ.முருகனின் கவிதைத்தொகுப்பு. எனக்கு அவரது சிறுகதைகளைப் பிடிக்கும் பல கதைகளை வாசித்து நண்பர்களுடன் உரையாடியுள்ளேன். முதன் முறையாக அவரது கவிதைகளை வாசிக்கின்றேன். பெரும்பாலான கவிதைகள் வாசகனோடு உரையாடுவதாக அமைந்திருந்தன.

சிறுகதைகள்/குறுங்கதைகள்

22. தீர்மானம்

- எழுத்தாளர் ரிஸ்வான் ராஜாவின் சிறுகதைகள். 11 சிறுகதைகள் அடங்கிய தொகுப்பு இது. இதில் சில கதைகளைக் குறித்து விரிவாக பேச வேண்டும் என விரும்புகின்றேன். முழுமையான ஒரு கட்டுரையுடன் வருகிறேன்.

23.  ஆப்பிள் துப்பாக்கி பெட்ரோல் நிலையம்

- த. அரவிந்தனின் குறுங்கதைகள். 64 குறுங்கதைகள் அடங்கிய தொகுப்பு. சில கதைகளை இருமுறைக்கும் அதிகமாக வாசித்த பின்னரே புலப்பட்டது. ஏமாற்றாத குறுங்கதைகள் இவை. பலவிதமான குறுங்கதைகளை வாசித்த அனுபவத்தைக் கொடுத்தது.

கட்டுரைகள்

24. புனைநிலை உரைத்தல்

- மலேசிய எழுத்தாளர்கள் 4 பேரின் படைப்புலகம் பற்றிய விமர்சனக்கட்டுரை தொகுப்பு.

அடுத்து 'மாதம் ஒரு மலேசிய புத்தகம்' தொடருக்காக வாசித்தவை (சில மீள்வாசிப்பு)

25. நாகம்மாளின் மனக்குறிப்புகள்

- மனோகரன் கிருஷ்ணன் சிறுகதைகள்

26. மா.சண்முகசிவா சிறுகதைகள்

- எழுத்தாளரும் மருத்துவருமான மா.சண்முகசிவாவின் சிறுகதைகள்

27. மண்புழுக்கள்

- சீ.முத்துசாமியின் நாவல்

இந்த மூன்று புத்தகங்கள் குறித்தும் விரிவான அறிமுகத்தை நடுகல்.காமில் எழுதியுள்ளேன். நண்பர்கள் அங்கு சென்று வாசிக்கலாம்.

ஏப்ரல் மாதம் தொடங்கி ஜூன் மாதம் வரை வாசித்த புத்தகங்கள் இவை. வாசிப்பில் எத்தனை புத்தகங்களை வாசிக்கின்றோம் என்பதை விட 'வாசிக்கிறோமா?' என்கிற கேள்விதான் முக்கியம் என நம்புகின்றவன் நான். தினம் ஒரு பக்கத்தை புரிந்து ரசித்து வாசித்தாலும் கூட நாம் வாசகர்கள்தான்.   

இந்த ஆண்டின் இரண்டாம் பகுதியை முடித்து மூன்றாம் பகுதிக்குள் நுழைகின்றோம். அடுத்ததாய் ஜூலை ஆகஸ்ட் செப்டம்பர்  மாதங்களில் வாசிப்பின் ருசி என்னவாக அமைகிறது என பின்னர்தான் தெரியவரும். வாசிப்போம்.

உங்களுக்கு எப்போதும் என் அன்பு..

- எழுதவே எழுதுகிறேன் -

இளம்கவி இளமாறனைச் சந்தித்தேன்.

வீட்டிற்கு வந்திருந்தார். கவிதைகள் எழுதுவதிலும் அது குறித்து பேசுவதிலும் ஆர்வம் உள்ள இளைஞர்களில் ஒருவர்.

தொடர்ந்து இங்கு நடக்கும் பல மரபு கவிதைகள் போட்டிகளுக்கு பங்கெடுத்து கொண்டிருப்பவர். அதோடு நவீன கவிதைகள் எழுதவும் முயற்சித்து வருகிறார்.

சில சமயங்களில் அவர் எழுதிப் பகிரும் கவிதைகள் ‘அடடே நல்லாருக்கே..’ எனவும் நம்மை சொல்ல வைத்துவிடுகிறது.

தொடர்ந்து எழுதுவதின் மூலமே அவர் அவருக்கான இடத்தை அடைவார் என நம்புகிறேன். இதுதான் இயல்பு. அதை அவர் தவறவிட்டால் 'ஒருகாலத்தில் நல்லா

எழுதுகிட்டு இருந்த பையன்...!' என்ற அடைமொழி அமைந்துவிடும்.

எனக்கு பிடித்த கவிஞர்களில் ஒருவரான கவிஞர் இந்திரனின் கவிதைகள் குறைத்து எழுதப்பட்ட ‘இந்திரஜாலம்’ என்னும் புத்தகத்தை அவருக்கு பரிசளித்தேன்.

அந்தப் புத்தகத்தின் வழி இந்தரனின் கவிதைகளை வாசிப்பதோடு அவற்றை புரிந்து கொள்ளும் பயிற்சியும் அவருக்கு கிடைக்கும். அதற்கு ஏற்றவாரே அந்தக் கட்டுரைகளை நா.வே.அருள் எழுதியிருக்கிறார்.

எழுதுவதில் ஆர்வம் இருப்பவர்களிடம் தம்முடைய படைப்புகளை வாசித்து தன்னைப் பற்றி பேசவைத்து தன்னுடனேயே இருக்க வைப்பதில் எனக்கு விருப்பம் இல்லை. (என் எழுத்துகளை வாசிப்பதும் அதைப்பற்றி பேசுவதும் அவரவர் விருப்பம்.) அப்படி செய்வது அந்த இளம் படைப்பாளிக்கு அந்தந்த நேர விளம்பரத்தையும் ஆர்வத்தையும் கொடுக்குமே தவிர; அதைத்தாண்டி அவர்களின் தனிப்பட்ட எழுத்திற்கு நீண்ட கால பயனை கொடுக்காது. கூட்டத்தில் இருந்தாலும் தனித்திருக்கும் வாய்ப்பு மிகச்சில படைப்பாளிகளுக்குத்தான் வாய்க்கின்றது. மற்றவர்களுக்கு இன்ன எழுத்தாளரின் நண்பர்/குழு, இந்த எழுத்தாளரின் வாசகர் என்கிற சிறு வட்டத்திலேயே சுருங்கி விடுகிறது.

தங்களை பெரிய வாசகச்சின்னமாக ஜொலிப்பவர்களின் பலர் ஒரே எழுத்தாளரின் வாசகராகவும் அவர்களுக்கான புகழ் மாலையை  தங்களின் நேரத்தால் தொடுக்கும் சேவகராகவும் இருந்துவிடுகிறார்கள். அதை குறைசொல்ல ஒன்றுமில்லைதான். ஆனால் குறைந்தபட்சம் அவர்கள் புகழ்பாடும் எழுத்தாளர் வாசிப்பதை இவர்களும் வாசிக்கிறார்களா என்று பார்த்தால் ‘ஹுஹும்’ அந்த எழுத்தாளரைத் தவிர மற்ற எதையும் வாசிப்பதுமில்லை தெரிந்து கொள்வதுமில்லை. அது பெரிய தவறில்லைதான். அதுவும் எதுவரை. பொதுவில் உங்கள் வாசிப்பை நீங்கள் கொண்டு வந்து வைக்கும்வரை. அவர்களும் தங்களை பின் தொடரும் இளம் எழுத்தாளர்களுக்கு; அவர்கள் வாசிக்க எதையும்  அறிமுகம் செய்வதில்லை. அதேபோல எதை வாசித்தால் அவர்கள் தன்னை விட்டு விலகிவிடுவார்கள் என்பதை அறிந்து அவர்களை அதனிடம் நெருங்குவதில்லை.

இங்கு சில இளம் எழுத்தாளர் தாங்கள் வாசிக்கும் எழுத்தாளர்களின் ‘பிழை திருத்துனர்களாகவே’ மாறிவிட்டார்கள். அந்த எழுத்தாளர் எழுதும் கதைகளை இவர்களுக்கு அனுப்பிவிட்டு “உங்கள் பார்வைக்கு மட்டும், பிழைகளோ குழப்பங்களோ இருந்தால் சொல்லவும். மகிழ்ச்சியுடன் ஏற்றுக்கொள்வேன்’ என்கிறார்கள். இதே செய்தியை (தாழ்மையான விண்ணப்பத்தை) ஒருவருக்கு மட்டுமல்ல பலருக்கும் அனுப்புகிறார்கள். பிழைகளில் இருந்து அவர் எழுதிய புனைவுகள் வரை இருக்கும் பல சிக்கல்களை பலபேர் சொல்லக்கேட்டு அதற்கான திருத்தங்களையும் அவர்களிடமே கேட்டு திருத்தி தங்கள் பிரசுரிக்க அனுப்புகிறார்கள். (அப்படி செறிவாக்கம் செய்வது படைப்பிற்கு நல்லதுதான் ஆனால் ஒரு படைப்பை செறிவாக்கம் செய்வதற்கும் ஒன்றுமில்லாததை செறிவாக்கம் செய்வதாகச் சொல்லி அடுத்தவர்களை அந்தப் புனைவை எழுத வைப்பது நல்லா என்ன?) அதுவே நாளை புத்தகமாக பிரசுரமாகும் போதும் அதனைத் திருத்திய செறிவாக்கம் செய்த யாரின் பெயருமே அந்தப் புத்தகத்தில் இருக்காது. ஏனேனில் அந்தப் புனைவு அந்த எழுத்தாளரின் நூறு சதவித திறமையாம்.

இந்த நேரத்தில் இன்னொன்றையும் சொல்லவேண்டும். அதுதான் நான் சொல்ல வந்ததை முழுமையாக்கும்.

நண்பராக இருந்தாலும் சரி வாசகராக இருந்தாலும் சரி அல்லது முன்னால் நண்பராக வாசகராக இருந்தாலும் சரி, ஒரு சிலரால் மட்டுமே தாங்கள் வாசித்த படைப்பின் குறைநிறைகளை எந்தத் தடையுமின்றி எழுதவும் பகிரவும் முடிகிறது. அவர்களால் ஒரு படைப்பை அந்தப் படைப்பாளியிடம் இருந்து விலக்கி முழுக்கவும் அந்தப் படைப்பையொட்டி விவாதிக்க முடிகிறது.

அதனை ஒருபக்கம் விடுவோம், இன்றைய இளம் தலைமுறை எழுதுவதில் ஆர்வமாக இருக்கிறார்கள். அதனை அவரவர் தன் சுய இலாபத்திற்காய்ப் பயன்படுத்தியும் கொள்கிறார்கள். வாசிக்க ஆரம்பித்தாலே போதும் இதுபோன்ற சூழ்ச்சிகளில் இருந்து இவர்கள் தப்பித்துக்கொள்ளலாம்.

எழுத வேண்டும் என இவர்களிடம் வருபவர்கள், இலக்கிய நிகழ்ச்சிகளை ஏற்பாடு செய்பவர்களாகவும், இவர்கள் நடத்தும் நிகழ்ச்சிகளுக்கு ஸ்பான்ஸர் வாங்கி கொடுப்பவர்களாகவும், கல்லூரி பல்கலைக்கழக மாணவர்களாக இருந்தால் இலவசமாக நிகழ்ச்சிக்கான இடத்தை ஏற்பாடு செய்பவராகவும், வி.ஐ.பிகளை மரியாதையோடு மேடை ஏற்றி இறக்குபவர்களாகவும் இப்படி பல 'களாகவும்' ஆகிவிடுகிறார்களே தவிர ஒருபோதும் எழுத்தாளர்களாக ஆவதில்லை.

இதில் யாரை குறை சொல்ல?

வாசிக்காமலேயே எழுத வேண்டும் என களம் இறங்குவதில் இருந்துதானே இந்த இலக்கிய ஸ்கேம் தொடங்குகிறது.